Op 21/1/07 15:37 zei :
De heer Welman oppert hier dat hij zich vanaf nu wil beperken tot de contacten tussen eigenaar en gemeente, omdat hij daar als raadslid invloed op uit kan oefenen. Het is fijn om te horen dat de heer Welman zijn metafysische overtuiging enigszins aan de realiteit wenst aan te passen. Maar tegelijkertijd wordt er gepoogd om voet bij stuk te houden door ineens een onderscheidt tussen feiten en ”feiten” te maken. De redeneertruc hierbij is dat er een suggestie gewekt wordt dat er ogenschijnlijk verschillende soorten feiten zouden bestaan. Alsof slechts de contacten tussen eigenaar en gemeente feiten zijn. De naïviteit in deze redenatie zit mogelijk in de methodologie van de heer Welman zelf of in de aanname dat deze naïviteit aanwezig is in het denken van de ander. De heer Welman doet zijn best om een aantal dingen van elkaar te isoleren. Onze menselijke beperkte capaciteiten om de realiteit te kunnen onderzoeken dwingt ons inderdaad om scheidingen aan te brengen, echter we moeten ons daarbij voortdurend blijven realiseren dat we daarbij dan het onderlinge verband buiten beschouwing laten en doen alsof feiten en”feiten” geen enkel verband met elkaar hebben en niets met elkaar gemeen hebben. De simplificerende denkmethode die hier toegepast wordt is het isoleren van feiten en ze daarmee uit hun verband halen. Tot heden heeft de heer Welman zich echter niet beperkt tot alleen deze feiten. Hijzelf heeft de (beperkte) feiten ingekleurd met die andere ”feiten” (maar dan gemakshalve vanuit één gezichtspunt). Daarmee heeft hij de werkelijkheid gemanipuleerd, zodat deze zijn doelen dienen (of die van zijn achterban). Deze methode om halsstarrig vast te houden aan één theorie en daarbij alle tegensprekende data gemakshalve uit te sluiten is geen werkelijkheidsvinding, maar dat is politiek. Nu is de heer Welman natuurlijk politicus en is zijn optreden hierin slechts die van de politicus. Niet meer en niet minder dan dat. Het gaat hier echter over de manier waarvoor er is gekozen om politieke verantwoordelijkheid te nemen. Er is gekozen om blind de feiten zoals ze er liggen in te laten kleuren door selectieve ”feiten”. Daarbij zijn al snel de grenzen van de juridische bepalingen opgezocht, terwijl voorbijgegaan is aan andere mogelijke intermenselijke oplossingen. De grenzen van de juridische mogelijkheden blijken bereikt te zijn. Het blijven zoeken naar juridische oplossingen of af te wachten tot de wet ter zijne tijd misschien aangepast wordt, dient zelfs de mensen niet waarvoor de heer Welman de belangen wil behartigen. Als de heer Welman nu toch openlijk erkent dat er feiten en ”feiten” zijn (en er meer is dan hij zich tot heden door heeft (willen) laten leiden) wil hij misschien ook nog wel iets meer volwassen politieke verantwoordelijkheid nemen door mensen dichter bij elkaar en in gesprek met elkaar te brengen. Daarbij duidelijkheid te verschaffen tussen de feiten en de ”feiten”, zodat er mogelijk meer overeenstemming komt tussen de gezichtspunten van alle betrokkenen, .i.p.v. uiteen te drijven en mensen zich met hun hakken in het zand vast te laten zetten. U hoeft zich als raadslid niet slechts te beperken tot de feitelijke contacten tussen eigenaar en gemeente en het zoeken naar juridische oplossingen. U zou een voortrekkersrol kunnen innemen, om die stappen te nemen die beide partijen tot heden niet optimaal benut hebben. U wordt zeker niet aangesproken op het feit dat u naar oplossingen zoekt, maar wel op uw selectiviteit bij het zoeken naar waarheidsbevinding om de feiten zoals ze er liggen te interpreteren. Want de onjuistheden die daarbij ontstaan doen geen recht aan de verantwoordelijkheden, emoties, mogelijkheden, wil en onwil van alle betrokkenen in deze onwenselijke situatie. Wat is uw morele plicht t.a.v. de waarheid en het zoeken naar oplossingen?
|
Homepage
